پیام‌آوران الهی سر سلسله جنبانان هدایت و اصلاحات اساسی بوده‌اند. آنان برای حق قیام کردند و در راه هدایت فعالیت بشر از استکبار و انبوهی باطل نهراسیدند و گامی پس ننهادند که درهای «مصانعه» و «مضارعه» و «اتباع المطامع» را بر خویش بسته بودند و جز به خداوند تکیه نکردند و جز از پروردگار عالمیان چشم‌داشتنی نداشتند و چنین می‌گفتند: «ان اجری الا علی رب العالمین» اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است. رسول خدا (صُلَّی الَلهْ عُلَیًهِ وُ آلِه وُ سُلَمً) فرمود: «من عمل علی غیر علم کان ما یفسد اکثر مما یصلح» آن که بدون علم کاری را انجام دهد، آنچه تباه می‌کند بیش‌تر از آن چیزی است که اصلاح می‌کند. نتیجه مداهنه با اهل معصیت، «معصیت ‌کاری» و «سقوط» است و نتیجه مداهنه با اهل جهل «عوام زدگی» و «رکود» است.